Re: El Bien y el mal (la lucha)
Servillun ha cogido su argumento del siguiente texto:
http://www.natalesoft.com/mal.htm
Eistein admite en ese texto la fe y el amor, pero no el mal. Pues fíjate que la Biblia sí admite el mal, y yo lo creo. Como toda bendición y maldición viene de Dios. Y también lo creo.
El mal existe como efecto pero no tiene existencia
en sí mismo. Pero le pido que se abstenga de responderme con ese lenguaje soberbio y altanero, especialmente cuando usted no sabe de lo que está hablando. Ya mencioné en mi mensaje que todo eso que escribí tiene que ver con la filosofía, algo que usted seguramente
no estudió porque haber estudiado, aunque sea solamente en el nivel de una escuela secundaria, sabría que la idea del mal como no-ser no la inventó Einstein sino que ya la postuló Agustín de Hipona en De Civitate Dei, libro XII, número 3, como se ve aquí:
[III] Dicuntur autem in scripturis inimici Dei, qui non natura, sed uitiis aduersantur eius imperio, nihil ei ualentes nocere, sed sibi. Inimici enim sunt resistendi uoluntate, non potestate laedendi. Deus namque inmutabilis est et omni modo incorruptibilis. Idcirco uitium, quo resistunt Deo qui eius appellantur inimici, non est Deo, sed ipsis malum, neque hoc ob aliud, nisi quia corrumpit in eis naturae bonum. Natura igitur contraria non est Deo, sed uitium quia malum est, contrarium est bono. Quis autem neget Deum summe bonum? Vitium ergo contrarium est Deo, tamquam malum bono. Porro autem bonum est et natura quam uitiat; unde et huic bono utique contrarium est; sed Deo tantummodo tamquam bono malum, naturae uero, quam uitiat, non tantum malum, sed etiam noxium. Nulla quippe mala Deo noxia, sed mutabilibus corruptibilibusque naturis, bonis tamen ipsorum quoque testimonio uitiorum. Si enim bonae non essent, eis uitia nocere non possent. Nam quid eis nocendo faciunt, nisi adimunt integritatem pulchritudinem, salutem uirtutem et quidquid boni naturae per uitium detrahi siue minui consueuit? Quod si omnino desit, nihil boni adimendo non nocet ac per hoc nec uitium est. Nam esse uitium et non nocere non potest. Unde colligitur, quamuis non possit uitium nocere incommutabili bono, non tamen posse nocere nisi bono, quia non inest, nisi ubi nocet. Hoc etiam isto modo dici potest, uitium esse nec in summo posse bono nec nisi in aliquo bono.
Sola ergo bona alicubi esse possunt, sola mala nusquam; quoniam naturae etiam illae; quae ex malae uoluntatis initio uitiatae sunt, in quantum uitiosae sunt, malae sunt, in quantum autem naturae sunt, bonae sunt.
Bueno, supongamos que el mal tenga esencia, ¿por qué Dios creó el mal?